Czy trzeba leczyć opryszczkę wargową?

Opryszczka wargowa, określana potocznie jako „zimno”, jest następstwem zakażenia wirusem herpes simplex. Dane wskazują, że co trzeci dorosły Polak ma objawy tej choroby. Niezwykle ważne jest szybkie podjęcie leczenia w odpowiednim schemacie, terapia nie tylko zmniejsza dokuczliwe objawy, ale także ogranicza replikację wirusa. Pacjenci z częstymi nawrotami dawkowanie leków i ich postać powinni ustalać z lekarzem. Objawowo mogą stosować szereg preparatów dostępnych bez recepty.

Opryszczka – u kogo i dlaczego się pojawia?

Zakażenia opryszczką wywoływane są przez wirus herpes simplex. Najczęstszą postacią jest opryszczka błony śluzowej jamy ustnej i skóry w okolicy warg. Za infekcję tych okolic odpowiada w zdecydowanej większości przypadków typ wirusa opisywany jako HPV-1. Choroba przenosi się poprzez wydzieliny – ślinę, łzy. Do zakażenia może dojść w wyniku używania tych samych przedmiotów, np. ręcznika, kubka, szczoteczki do zębów.

Opryszczka wargowa bardzo rzadko występuje w postaci jednego epizodu. Schorzenie ma tendencję do nawrotów, które pojawiają się np. w przypadku okresowego spadku odporności, szacuje się, że nawet 40 procent zakażonych wykazuje tendencję do wznowy. Nawrotowość choroby bywa przyczyną niepokoju i stresu – winne są nie tylko dolegliwości somatyczne, ale także defekt kosmetyczny.

Typowe objawy bardzo łatwo rozpoznać – w miejscu mrowienia, swędzenia i pieczenia zaczyna pojawia się pęcherzyk z białą otoczką wypełniony płynem surowiczym. Konieczne jest wówczas podjęcie leczenia – miejscowego lub skojarzonego – z udziałem leków doustnych.

Czy zawsze trzeba leczyć opryszczkę na ustach?

Leczenie opryszczki należy podejmować każdorazowo po pojawieniu się objawów. Podjęcie samoleczenia jest możliwe dzięki szerokiej dostępności leków zawierających acyklowir – jest to substancja przeciwwirusowa, która hamuje replikację wirusów opryszczki typu 1 i 2.

Niezwłoczne zastosowanie leków skraca czas terapii, pozwala to ograniczyć dyskomfort związany z kosmetycznym efektem pojawienia się objawowego zakażenia. Wdrożenie leczenia pozwala także pozbyć się dokuczliwych objawów, takich jak np. mrowienie lub pieczenie.

Leczenie objawowe czy przewlekłe, doustne czy miejscowe?

Rodzaj terapii oraz czas jej trwania należy uzgodnić z lekarzem. Specjalista może zdecydować o zastosowaniu jedynie leczenia objawowego, czyli jednorazowego – dzieje się tak tylko w przypadkach czynnej choroby, dającej wyraźne symptomy. Podaje się wówczas lek doustny i preparat do stosowania miejscowego.

Liczne badania wskazują na fakt, że leczenie doustne acyklowirem hamuje replikację, czyli namnażanie się wirusa. Dodatkowo terapia taka zmniejsza częstotliwość nawrotów.

Leczenie objawowe skierowane jest do pacjentów, którzy w wywiadzie rzadko zgłaszają nawroty choroby, a jej przebieg jest łagodny. Ten typ terapii jest dla tych, u których nie stwierdza się rozsianych zmian na skórze.

Istnieje jeszcze pojęcie terapii supresyjnej. Polega ona na przewlekłym przyjmowaniu leków doustnych. To leczenie skierowane jest do tych pacjentów, którzy ciężej znoszą nawroty i są one częste. Długotrwałe przyjmowanie preparatów doustnych wymaga dyscypliny. Jako wytyczną do tego typu leczenia można tez wskazać brak objawów zapowiadających chorobę – opisywany już dyskomfort, mrowienie, uczucie pieczenia.

Podstawę leczenia w każdym przypadku stanowi wspominany acyklowir – hamuje namnażanie się wirusa, łagodzi ból i przyspiesza gojenie. Jest dobrze tolerowany przez zdecydowaną większość pacjentów. Najczęstszym stosowanym przez lekarzy schematem jest stosowanie doustne acyklowiru w dawce 5 dawek po 200 mg przez 5 do 10 dni.

Jak najszybciej zwalczyć dokuczliwe objawy?

Duża część preparatów na opryszczkę zawierających acyklowir dostępna jest bez recepty (dostępność tabletek zależy od dawki substancji czynnej). Pacjenci, którzy zdecydują się wyłącznie na terapię miejscową mają do dyspozycji krem, żel czy sztyft. Lekarze najczęściej ordynują terapię łączoną z zastosowaniem preparatów działających miejscowo i przyjmowanych doustnie. Terapia skojarzona skraca czas trwania choroby, pozwala też zmniejszyć dolegliwości bólowe.

Część pacjentów sięga po domowe sposoby walki z opryszczką. Choć są uznane przez medycynę ludową za potencjalnie wirusobójcze, nie wpływają bezpośrednio na aktowość wirusa – nie skracają czasu choroby i nie zmniejszają ryzyka wystąpienia kolejnych nawrotów, mogą jedynie chwilowo złagodzić objawy miejscowe. Wśród naturalnych sposobów na opryszczkę znajdują się np. okłady z melisy czy miejscowe stosowanie olejku z tej rośliny, a także miód, aloes, czosnek czy cebula.

Artykuł sponsorowany.