Możliwości leczenia w przypadku Zespołu Tourette’a
Zespołu Tourette’a to jedna z najbardziej uciążliwych chorób, jakie można sobie wyobrazić. To dziedziczne schorzenie związane z neuropsychiatrycznymi zaburzeniami objawia się przede wszystkim tikami. Nie są to jednak zwyczajne tiki, ale często, w skrajnej formie objawów, mogą objawiać się również z agresywnym i obscenicznym głośnym artykułowaniem wulgaryzmów lub wyrażeń obrażających osoby dookoła chorego.
Jak łatwo się domyślić zespół Tourette’a potrafi być niezwykle uciążliwym schorzeniem, które uniemożliwia działania chorego na wielu płaszczyznach życia, takich chociażby jak np. nauka, kariera zawodowa czy interakcje społeczne. Chorzy na ulicach najczęściej uznawani są za chorych psychicznie i niebezpiecznych. Na szczęście najostrzejsza forma objawów występuje stosunkowo rzadko, a większość chorych doznaje stosunkowo łagodnych objawów (co jednocześnie jest utrudnieniem w prawidłowym zdiagnozowaniu choroby). Proces leczenia uzależniony jest przede wszystkim od stopnia zaawansowania zespołu i najczęściej dzieli się na psychoterapię oraz leczenie farmakologiczne. Terapia przede wszystkim ma na celu wypracowanie u chorego samokontroli oraz zamieniania zachowań nieprawidłowych na takie, które nie będą zwracać uwagi innych jednocześnie będąc zupełnie akceptowalnymi społecznie. Z odpowiednią skutecznością stosuje się również terapię behawioralną. Jeżeli chodzi o farmakologię tutaj również leki dostosowuje się do częstotliwości napadów, w przypadku ich przewlekłego występowania najczęściej zaleca się neuroleptyki, których zadaniem jest blokowanie kanału wapniowego. Skuteczne leczenie objawów zespołu Tourette’a to jednak połączenie sił obu typów leczenia, czyli odpowiednio regularna terapia uzupełniana dobrze dobranymi lekami. Celem procesu leczenia zawsze będzie niemal całkowite wyeliminowanie tików oraz doprowadzenie chorego do naturalnych zachowań poprzez samokontrolę, nie naznaczonych agresywnymi tikami. Bardzo istotne będzie dostosowanie odpowiedniej dawki konkretnego leku, aby uniknąć wystąpienia dokuczliwych objawów ubocznych.
Może to Ci się spodoba
Codzienność osób z zespołem Tourette’a
Nerwowe tiki nad którymi trudno zapanować, wykrzykiwanie wulgaryzmów, niekontrolowane agresywne ruchy – na pewno nie są to zachowania akceptowalne społecznie. Niestety, tak właśnie wygląda codzienność osób z zespołem Tourette’a, przez
Co warto wiedzieć o Zespole Tourette’a?
W powszechnej świadomości funkcjonuje kilka niesłusznych przekonań na temat Zespołu Tourette’a, które utrudniają społeczną akceptację chorych. Zdemaskujemy kilka z nich. Fałszywe twierdzenia dotyczące tego zaburzenia wynikają z bardzo małej wiedzy
Jak zbudowany jest układ nerwowy?
Układ nerwowy człowieka jest jednym z najistotniejszych dla życia systemem, który na drodze skomplikowanych procesów biochemicznych kontroluje funkcjonowanie m. in. serca i mięśni oddechowych. Najprościej ujmując jest to centrum dowodzenia
Pierwsza pomoc w napadzie padaczkowym
Wystąpienie napadu padaczkowego jest związane z zachodzącymi w mózgu nieprawidłowymi wyładowaniami bioelektrycznymi. Objawy i przebieg napadów mogą być różnorodne. Przykładowo w jednej grupie chorych będzie to wystąpienie klasycznych drgawek lub
Czynniki wpływające na jakość życia osób dotkniętych Zespołem Tourette’a
Syndrom Tourette’a, jako neurologiczne zaburzenie objawiające się różnorakimi tikami (w tym wokalnymi), jest jednym z bardziej uciążliwych problemów zdrowotnych. Dodatkowo, jego pierwsze objawy mogą pojawić się pomiędzy 2 a 15
Kołdra obciążeniowa w terapii zaburzeń integracji sensorycznej
Zaburzenia integracji sensorycznej polegają na niewłaściwej organizacji bodźców sensorycznych, docierających do mózgu poprzez zmysły. Uniemożliwia to prawidłową reakcję na wrażenia płynące z otoczenia. Zaburzenia integracji sensorycznej mogą objawiać się nadwrażliwością
Czym jest zespół Tourette’a?
Zespół Tourette’a to złożone zaburzenie, które obejmuje tiki wokalne oraz ruchowe. Występuje ono u około 1% populacji, około 3-4 razy częściej u chłopców i najczęściej zaczyna się około 6-7 roku
ADHD – jak minimalizować objawy?
ADHD, czyli zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi, to złożony problem, który dotyka nie tylko samego dziecka, ale również jego najbliższych. Bardzo często bierze się to schorzenie za trudny charakter dziecka,
Osoby z niepełnosprawnością ruchową mogą być samodzielne, aktywne zawodowo i społecznie. Warunkiem jest dostęp do optymalnego leczenia
Pacjenci z chorobami neurologicznymi, typu stwardnienie rozsiane (SM) czy rdzeniowy zanik mięśni (SMA), są w wielu przypadkach dotknięci znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności ruchowej, która często ogranicza ich codzienne funkcjonowanie. W wielu
Padaczka, a praca zawodowa
Epilepsja to choroba neurologiczna, która osobom nie mającym o niej większej wiedzy kojarzy się z nagłymi napadami, które nie tylko wyglądają bardzo niebezpiecznie, ale mogą również takie być. Nic więc
Gadatliwość. Czy to symptom ADHD?
Dzieci z ADHD są nadmiernie ruchliwe. Zazwyczaj silnie reagują emocjonalnie, co jest zachowaniem niewspółmiernym do danej sytuacji. Cechą charakterystyczną dla ADHD jest też przesadna gadatliwość. Dzięki temu, że wiemy o
Rola kołdry obciążeniowej w terapii ADHD
Objawy ADHD zauważa się zazwyczaj u dzieci w wieku szkolnym. Nauczyciele zwracają uwagę na odmienne zachowanie dziecka w porównaniu z jego rówieśnikami, przede wszystkim nadpobudliwość i problemy z koncentracją. ADHD
Neurologia – dlaczego to jedna z najważniejszych dziedzin współczesnej medycyny?
Neurologia to dziedzina medycyny, która w ostatnich latach zyskała na ogromnym znaczeniu ze względu na wzrost liczby pacjentów z chorobami układu nerwowego. Mózg, rdzeń kręgowy i nerwy obwodowe to niezwykle
Diagnostyka padaczki
Postęp w dziedzinie medycyny umożliwia coraz sprawniejszą diagnostykę neurologiczną. W przypadku padaczki, kluczowe jest zebranie szczegółowego wywiadu. Jak wygląda tego typu wizyta? Neurolog powinien zebrać wywiad chorobowy nie tylko od
Zespół Aspergera – Przyczyny, objawy i leczenie
Zespół Aspergera (ang. Asperger syndrome, AS) należy do całościowych zaburzeń rozwoju i jest określany jako łagodna postać autyzmu. Z uwagi na nieznaczne nasilenie objawów, zdarza się, że mogą zostać mylnie
2 komentarze
Dobrusia
06 grudnia, 12:13Tita
08 grudnia, 21:59