ADHD u dorosłych
ADHD zdefiniować można jako zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi. W przeważającej części krajów Europy objawy tego zaburzenia u osób dorosłych rozpoznaje się od niedawna, w związku z czym można przypuszczać, że spora część pacjentów nie została nigdy zdiagnozowana, a co za tym idzie – objęta stosowanym programem leczenia i opieką psychologiczną.
Przyczyny ADHD
- Genetyczne – zaburzenie to występuje rodzinnie. Badania wskazują, że 20 procent rodziców dzieci z syndromem ADHD cierpi na nie
- Środowiskowe, występujące w interakcji z czynnikami genetycznymi. Zaliczyć można do nich między innymi czynniki prenatalne takie, jak wysokie ciśnienie krwi matki, przedwczesny poród czy niska masa urodzeniowa dziecka)
Zarówno u dzieci, jak i u dorosłych z ADHD mamy do czynienia z zaburzeniami czynności mózgu. Syndrom ten nie wynika z czynników psychogennych czy błędów wychowawczych – mogą one wyłącznie nasilić objawy, lecz nie są ich pierwotną przyczyną.
Rozpoznanie ADHD u osób dorosłych
Rozpoznanie objawów ADHD u dorosłych jest o tyle trudne, iż ich obraz kliniczny choroby zmienia się wraz z wiekiem. O ile u najmłodszych pacjentów dominuje nadmierna ruchliwość, u dorosłych zaobserwować można objawy takie, jak rozproszenie uwagi czy wewnętrzny niepokój. Takie osoby są niekiedy uznawane przez otoczenie za niesystematyczne, źle zorganizowane, drażliwe.
Główne objawy ADHD u dorosłych
Zespół ADHD jest stanem klinicznym, któremu towarzyszy szerokie spektrum objawów występujących na trzech głównych obszarach – ruchowym, poznawczym oraz emocjonalnym. W ramach pierwszego obserwuje się nadmierną aktywność i gestykulację, drugiego – zaburzenia koncentracji, brak wytrwałości w trakcie wykonywania zadań, słabe zdolności organizacyjne, zapominanie o codziennych sprawach oraz trudności w podejmowaniu decyzji. Jeśli chodzi natomiast o obszar emocjonalny, charakterystycznymi objawami są tutaj drażliwość, impulsywność, nadmierna ekspresja emocji oraz zmienność nastrojów.
Diagnostyka i leczenie ADHD
Większości osób ADHD kojarzy się z problemami wieku dziecięcego, jako że objawy zaburzeń hiperkinetycznych widoczne są najczęściej w ciągu pierwszych pięciu lat życia. Schorzenie to dotyczy zwykle chłopców. Jak pokazały badania, u 60 procent pacjentów opisywane zaburzenie utrzymuje się w okresie dojrzewania i dorosłości. Może ono przybierać formę pełnoobjawową lub utrzymywać się w postaci częściowej remisji.
Na szczęście, dostępne są już stosowne metody mające na celu diagnozowanie i leczenie ADHD u dorosłych. Diagnostyka zaburzenia musi obejmować okres dzieciństwa.
Taka terapia powinna mieć charakter kompleksowy i obejmować zarówno farmakoterapię, jak i terapię poznawczo behawioralną opierającą się o uczenie pożądanych zachowań. Ważną rolę odgrywa tu również terapia rodzin – w leczeniu winni uczestniczyć wszyscy jej członkowie, jako że problem dotyczy każdego z nich.
Może to Ci się spodoba
Kiedy nerwy przestają być normalną reakcją?
Zupełnie nie zdajemy sobie sprawy z faktu, że nerwice są bezpośrednio związane z lękiem. I nie chodzi tutaj o fobie związaną np. z arachnofobią czy strachem przed małymi pomieszczeniami, ale
Poczucie winy w depresji
Warto wiedzieć, że stałe poczucie winy może prowadzić do rozwinięcia się depresji. Jest to ocena naukowców, którzy dokonali jej na podstawie badań aktywności mózgu. Obwinianie się prowadzi do zaniżania własnej
Naturalne sposoby na ukojenie nerwów
Układ nerwowy człowieka odpowiedzialny jest nie tylko za to, że możemy odczuwać zmysłami otaczający nas świat, ale również ma związek z naszym samopoczuciem czy nastrojem, a tym samym jakością codziennego
Doświadczenie przemocy ze strony partnera zwiększa ryzyko występowania chorób przewlekłych i psychicznych
Kobiety, które doświadczyły przemocy ze strony partnera, są znacznie bardziej narażone na występowanie chorób psychicznych czy chorób przewlekłych – wynika z badania przeprowadzonego w Nowej Zelandii. Ponad połowa ankietowanych kobiet przynajmniej raz
Depresja, jak ją rozpoznać?
Mimo tego, że informacje na temat depresji są coraz częściej rozpowszechniane za pomocą m.in. kampanii społecznych to czasem naprawdę trudno jest zauważyć tego rodzaju problemy u siebie, a co dopiero
Czym jest dystymia? Przyczyny, objawy i leczenie dystymii
Dystymia to przewlekła depresja o niewielkim nasileniu objawów, która u dzieci i młodzieży utrzymuje się przez co najmniej rok, u dorosłych natomiast, przez minimum dwa lata. Jest ona równoznaczna z
Czym dokładnie jest nerwica? Co warto wiedzieć o nerwicy?
Nerwica lękowa jest zaburzeniem psychicznym, które nie pojawia się bez powodu. To prawda, że potrafi zakraść się do najdalszych zakamarków umysłu, zagnieździć w psychice i ciele, zabierać oddech, a w
Przyczyny, objawy i rozpoznanie zaburzeń integracji sensorycznej
Zaburzenia integracji sensorycznej są schorzeniem, o którym wciąż mówi się stosunkowo niewiele, w związku z czym w wielu przypadkach nie jest ono właściwie rozpoznane lub myli się go z ADHD.
Nerwica potrafi wiele zmienić, jak sobie pomóc?
Rzadko kiedy zdajemy sobie sprawę z faktu, że nasz komfort psychiczny oraz codzienna aktywność w znacznej mierze uzależniona jest od prawidłowego działania naszego układu nerwowego. Czasem wystarczą jedynie niewielkie wahania
Nerwica i konsekwencje jej bagatelizowania
Nerwowe reakcje na zdarzenia, które przytrafiają się nam każdego dnia bardzo często są zupełnie naturalną obroną. Trudne sytuacje wyprowadzają nas z równowagi i mamy prawo przez moment nie panować nad
Alkohol a depresja
Alkohol i depresja bardzo często występują w parze. Niekiedy za stany depresyjne odpowiedzialny jest alkoholizm, inny razem, aby zniwelować objawy depresji, pacjenci popadają w uzależnienie od napojów wyskokowych. Uzależnienie od
Socjopata kto to? Socjopata, a psychopata oraz cechy socjopaty
Pojęcie socjopata dotyczy zaburzenia psychologicznego. Stosuje się je u osób, które pozornie uznawane są za uprzejme, jednak w sytuacjach stresujących pokazują swoją prawdziwą twarz. Bez najmniejszych skrupułów wykorzystują innych, by
COVID-19 odcisnął piętno na zdrowiu psychicznym młodych osób. Psycholodzy apelują o higienę psychiczną również w okresie popandemicznym
U osób w wieku 18–24 lata częstość występowania stanów depresyjnych, poczucia bezradności, a także zniechęcenia i znużenia osiągnęła w obliczu pandemii najwyższe poziomy na przestrzeni ostatnich dwóch dekad – wynika z badań przeprowadzonych przez Centrum
Depresja to nie zabawa – o leczeniu słów kilka
Pogłębiający i przedłużający smutek, jeżeli nie mamy ku niemu poważnych, traumatycznych na przykład powodów, może oznaczać zalążki depresji. Czasem nie chcąc obarczać swoim stanem swoich bliskich trzymamy w tajemnicy to,
Kiedy stan depresyjny zamienia się w depresję
Wewnętrzny smutek, często nazywany melancholią jest nieodłącznym elementem większości ludzi. Niektórzy mając jego świadomość, świetnie sobie z nim radzą. Zdarza się jednak, że smutek nieco przeciąga się w czasie, przeobrażając
2 komentarze
Irek
25 listopada, 15:39Olga
11 grudnia, 10:28