Zespół Retta – przyczyny, objawy i leczenie

Zespół Retta – przyczyny, objawy i leczenie

Nieprawidłowy przebieg rozwoju psycho-ruchowego u dziecka jest charakterystyczny dla różnych zaburzeń chromosomalnych i chorób genetycznych. Pojawienie się niepokojących zmian w zachowaniu dziecka skłania rodziców do poszukiwania przyczyn tego stanu. Wystąpienie regresji zdobytych umiejętności u małych dziewczynek, po okresie normalnie przebiegającego rozwoju oraz pojawienie się zaburzeń autystycznych i następnie padaczki – to objawy, które mogą sugerować rozpoznanie zespołu Retta (ang. Rett syndrome, RS).

Zespół Retta należy do genetycznie uwarunkowanych całościowych zaburzeń neurorozwoju o ciężkim przebiegu. Wyróżnia się kilka postaci klinicznych zespołu Retta: lekką i ciężką oraz klasyczną i nietypową. Przyczyną zespołu jest mutacja genu MECP2, dziedziczona w sposób dominujący, sprzężony z płcią – toteż głównie chorują dziewczynki. Zespół Retta to jedna z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności intelektualnej u kobiet. Na chwilę obecną jest niewyleczalną jednostką chorobową, a wszelkie terapie mają charakter wspierający i podtrzymujący.

Epidemiologia

Rozpowszechnienie zespołu Retta w populacji dziewczynek poniżej 12. roku życia oszacowano na  1 : 9000. Częstość występowania w populacji ogólnej: 1 :30 000.

Przyczyny genetyczne

Z zespołem Retta powiązano  mutacje genu MECP2, zlokalizowanego na ramieniu długim chromosomu płci żeńskiej: Xq28. MECP2 koduje białko wiążące się ze zmetylowanymi ugrupowaniami CpG-2 (ang. methyl-CpG-binding protein 2 – MECP2)  i odpowiada za „wyciszanie” lub „włączanie” innych genów, które w pewnych okresach życia dziecka powinny być aktywne lub nieaktywne. Zmiany w obrębie MECP2 zaburzają ekspresję innych genów warunkujących np. prawidłowy rozwój, a kodowane białko nie jest w stanie poprawnie „wyciszać” lub „włączać” określone geny. Aktywność genu wtedy gdy ma być on wyciszony skutkuje wystąpieniem patologii w układzie nerwowym, z czego będą wynikać objawy zespołu Retta.

Mutacje MECP2 wykrywane są u ok. 80% pacjentek z postacią klasyczną i u ok. 40% z postacią nietypową. Usunięcie dużej części lub całego genu obserwowane jest u około 8% dziewczynek z postacią klasyczną i u 3% z postacią nietypową. Należy pamiętać, że istnieje możliwość występowania mutacji MECP2 w innych niż najczęściej badane regiony genu, a także w innych genach np. CDKL5 i gen Netryny G1.

Warto wiedzieć, że wykrycie mutacji w MECP2 u dziecka nie jest równoznaczne z rozpoznaniem zespołu Retta. Zidentyfikowanie mutacji u dziewczynki z objawami zespołu Retta – potwierdza diagnozę. Z kolei niewykrycie mutacji nie wyklucza rozpoznania i wymaga weryfikacji procesu diagnostycznego oraz dalszej, rozszerzonej diagnostyki.

Mutacje MECP2 u pacjentów z zespołem Retta zwykle powstają de novo, a ryzyko urodzenia kolejnego chorego dziecka jest niskie. Odnotowano jednak przypadki mozaikowatości germinalnej, co oznacza, że do mutacji dochodzić może już na poziomie gamet lub bezpośrednio po zapłodnieniu.

Uaktualnione kryteria zespołu Retta

[Hagberg B. i wsp., Eur. J. Paediatr. Neurol. 2002; 6: 293–297.] 

KONIECZNE

  • prawidłowy przebieg ciąży i okresu okołoporodowego
  • prawidłowy rozwój psychoruchowy w pierwszych 6 miesiącach życia
  • prawidłowy obwód głowy przy urodzeniu
  • zmniejszone tempo zwiększania się obwodu głowy po urodzeniu (u większości dzieci)
  • utrata celowych ruchów rąk w okresie od 6. mż. do 2,5. rż.
  • stereotypowe ruchy rąk
  • coraz wyraźniejsze unikanie kontaktu z innymi osobami, trudności w porozumiewaniu się, utrata mowy (przestaje wypowiadać znane słowa),
  • zaburzenia czynności poznawczych
  • trudności w samodzielnym poruszaniu się

UZUPEŁNIAJĄCE

  • trudności oddechowe po obudzeniu (hiperwentylacja, wstrzymywanie oddechu, nasilone wydmuchiwanie powietrza i śliny, połykanie powietrza)
  • zgrzytanie zębami
  • zaburzenia snu od wczesnego okresu niemowlęcego
  • nieprawidłowe napięcie mięśni z towarzyszącymi zanikami mięśni i dystonią
  • obwodowe zaburzenia naczynioruchowe
  • postępująca kifoza lub skolioza
  • opóźnienie wzrastania
  • małe, hipotroficzne i zimne dłonie i/lub stopy

KRYTERIA WYKLUCZAJĄCE

  • objawy choroby spichrzeniowej (np. powiększenie narządów wewnętrznych)
  • zaćma, zwyrodnienie siatkówki lub zanik nerwu wzrokowego
  • okołoporodowe lub poporodowe uszkodzenie mózgu
  • potwierdzone rozpoznanie wrodzonego błędu metabolizmu lub innej choroby neurozwyrodnieniowej
  • nabyte uszkodzenie mózgu w następstwie urazu lub zakażenia mózgu

Kryteria nietypowego zespołu Retta

[Hagberg B. i wsp., Eur. J. Paediatr. Neurol. 2002; 6: 293–297.]

PODSTAWOWE

  • ograniczenie lub utrata celowych ruchów rąk
  • ograniczenie lub utrata mowy (w tym gaworzenia)
  • stereotypowe ruchy rąk
  • ograniczenie lub utrata zdolności porozumiewania się
  • zmniejszenie od 1. roku życia tempa zwiększania się obwodu głowy
  • regresja, a następnie częściowy powrót zdolności interakcji

DODATKOWE

  • nierównomierny oddech
  • wzdęcie brzucha lub połykanie powietrza
  • zgrzytanie zębami
  • trudności w poruszaniu się
  • kifoza lub skolioza
  • zanik mięśni kończyn dolnych
  • zimne, marmurkowate i zwykle hipotroficzne stopy
  • budzenie się w nocy z krzykiem i inne zaburzenia snu
  • nieadekwatne do sytuacji wybuchy śmiechu lub płaczu
  • zmniejszona wrażliwość na ból
  • intensywny kontakt wzrokowy i/lub „pokazywanie wzrokiem”

Rozpoznanie nietypowej postaci zespołu Retta wymaga spełnienia co najmniej 3 kryteriów głównych i 5 dodatkowych.

Przebieg zespołu Retta

Przebieg klasycznego zespołu Retta można podzielić na cztery fazy. W pierwszej występuje okres prawidłowego rozwoju, a niepokojące objawy mogą wystąpić już u półrocznych dziewczynek (do około 1,5 roku życia). Na ogół są słabo wyrażone i obejmują np. utratę zainteresowania zabawą i kontaktu wzrokowego, niespotykany spokój oraz nadmierne wyciszenie. Można też zaobserwować zmniejszenie tempa przyrostu obwodu główki. Okres ten najczęściej trwa kilka miesięcy.

W drugiej fazie (kilka tygodni do kilku miesięcy), dochodzi do zahamowania rozwoju, co rozpoczyna się od około pierwszego i trwa nawet do czwartego roku życia. Nieprawidłowości zachodzą szybko lub stopniowo i dotyczą zmian w zachowaniu, takich jak: rozdrażnienie, irytacja, zaburzenia snu i autyzm oraz zaburzeń ruchowych: problem z podejmowaniem aktywności, czy zachowaniem równowagi. Obwód główki dziewczynki jest mniejszy niż norma dla jej zdrowych rówieśników. Występują także stereotypie ruchowe, polegające na wykonywaniu mimowolnych ruchów wkładania rąk do ust, „mycia” rąk, tarcia, wykręcania, a nawet ssania i gryzienia palców. W tej fazie mogą też wystąpić zaburzenia oddychania pod postacią hiperwentylacji i bezdechów.

Szybka regresja rozwoju z utratą wcześniej nabytych umiejętności jest charakterystyczna dla fazy trzeciej. Jest to faza przewlekła, która trwa latami – od 2. do 10. roku życia. Dominują wówczas objawy ruchowe, a zachowanie  dziewczynki ulega pozornej poprawie: zmniejsza się stopień autyzmu, pojawia się zainteresowanie otoczeniem; występują próby nawiązania kontaktu wzrokowego (bardzo rzadko werbalnego).

Faza czwarta jest długotrwałym okresem bez wyraźnej progresji ani polepszenia się stanu neurologicznego dziewczynki, która utrzymuje się aż do wieku dorosłego. Pomimo poprawy kontaktu wzrokowego i osłabienia stereotypii, pojawia się znaczna niepełnosprawność ruchowa (wzmożone napięcie mięśniowe, sztywność mięśni) z zaburzeniami lub całkowitą niemożnością chodu, skoliozami i napadami padaczkowymi (często lekoopornymi). Okres dojrzewania występuje w podobnym wieku jak u zdrowych rówieśników.

Przebieg postaci nietypowej zespołu Retta

Nietypowa postać zespołu Retta może przebiegać jako postać ciężka lub łagodna. W postaci ciężkiej, charakterystyczny jest brak okresu prawidłowego rozwoju, hipotonia mięśniowa oraz napady zgięciowe (padaczkowe). Natomiast w postaci lżejszej występuje mniejszy stopnień regresji rozwoju. U dziewczynek współwystępują napady padaczkowe, niedożywienie, zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego (zaparcia), skoliozy, osteopenia (zmniejszenie masy kostnej) i zaburzenia przewodzenia sercowego, które mogą zwiększać ryzyko nagłych i niewyjaśnionych zgonów.

W jaki sposób diagnozuje się zespół Retta?

Diagnostyka kliniczna dziewczynki z zespołem Retta odbywa się w oparciu o kryteria uaktualnione i jest przeprowadzana przez neurologa, psychiatrę, pediatrę i psychologów. Uzupełnieniem i potwierdzeniem diagnozy są badania genetyczne. Należy rozważyć przeprowadzenie badań prenatalnych u kobiet będących w kolejnej ciąży, które urodziły już dziecko z patogenną mutacją.

Do zalecanych badań dodatkowych zaliczamy: tomografię komputerową głowy, USG brzucha, elektroencefalogram, EKG, a gdy istnieje taka potrzeba – rezonans magnetyczny głowy. Dziewczynka powinna zostać skonsultowana przez neurologa dziecięcego, genetyka, psychologa lub psychiatrę dziecięcego, a także rehabilitanta, ortopedę, kardiologa i gastroenterologa. Musi być pod stałą opieką doświadczonego pediatry i neurologa.

Rozpoznanie różnicowe opiera się na wykluczeniu następujących zaburzeń:

  • autyzm dziecięcy,
  • zespół Angelmana,
  • zespół podobny do zespołu Retta spowodowany mutacjami w genie CDKL5,
  • genetyczne i niegentyczne przyczyny zaburzeń rozwoju orazniepełnosprawności intelektualnej,
  • zaćmy, retinopatii lub zaniku nerwu wzrokowego,
  • przedurodzeniowe lub poporodowe uszkodzenie mózgu,
  • wrodzona wada metaboliczna,
  • zaburzenie neurodegeneracyjne,
  • nabyta wada neurologiczna spowodowaną ciężkim urazem głowy lub infekcją.

Możliwości leczenia

Zespół Retta jest niewyleczalny i niestety charakteryzuje go niekorzystne rokowanie. Dziewczynki wymagają całodobowej, troskliwej opieki. Postępowanie lecznicze jest ograniczone do łagodzenia objawów zespołu oraz poprawienia jakości życia chorych.

Szczególnie istotna jest wczesna interwencja terapeutyczna. Kluczowe znaczenie mają: indywidualnie dobrana rehabilitacja ruchowa, terapia zajęciowa, nauczanie specjalne, terapia logopedyczna i wzmacnianie interakcji społecznych (psycholog, rodzina).

W przypadku trudności w karmieniu warto zasięgnąć porad neurologopedy i terapeuty karmienia. Jeśli występują uporczywe zaparcia, refluks żołądkowo-przełykowy i pojawiają się cechy niedożywienia – konieczna jest konsultacja z dietetykiem i gastroenterologiem.

Padaczka w przebiegu zespołu Retta zazwyczaj jest trudna do leczenia i opanowania jednym lekiem. Farmakoterapia jest dobierana indywidualnie do pacjentki (zmiana leku nieskutecznego lub skojarzenie kilku leków) przez neurologa. Niekiedy korzystne jest wprowadzenie dietyketogennej bądź też terapia olejem CBD, co musi odbywać się w szpitalu, pod kontrolą neurologa.

Jeśli u dziewczynki występuje niepokój i pobudzenie warto zasięgnąć porady psychiatry dziecięcego. Może okazać się niezbędne wdrożenie małych dawek leków przeciwpsychotycznych i uspokajających. W przypadku zaburzeń snu, można wykorzystać melatoninę, czasem w połączeniu z hydroksyzyną lub difenhydraminą.

Pozostałe objawy wynikające z progresji choroby np. skoliozy, przykurcze stawowe, zaburzenia rytmu serca, powinny być skonsultowane przez odpowiednich specjalistów. Należy pamiętać, że dziewczynki z zespołem Retta mają podwyższone ryzyko wystąpienia groźnych arytmii z powodu wydłużonego odcinka QT i wówczas zaleca się unikanie niektórych leków.

Na zakończenie warto wspomnieć, że losem dziewczynek z zespołem Retta zainteresowała się jakiś czas temu aktorka Julia Roberts. Wzięła udział w filmie dokumentalnym o życiu dziewczynek pt. „Milczące Anioły”, przez co przyczyniła się do zwiększenia świadomości na temat zespołu.

Poprzedni Zastosowanie kołder obciążeniowych u osób w podeszłym wieku
Następny Zespół Aspergera - Przyczyny, objawy i leczenie

Może to Ci się spodoba

Ciąża i Dziecko 0 Komentarz

Ząbkowanie latem – jak wspierać maleństwo podczas upałów

Wyrzynanie się pierwszych ząbków to trudny okres dla całej rodziny. Dziecko ma opuchnięte dziąsła, gorączkuje i wyraźnie cierpi. Objawy te dają się we znaki szczególnie latem, kiedy upały jeszcze bardziej

Ciąża i Dziecko 5 komentarzy

Dziecko w przedszkolu. Jak dbać o jego zdrowie?

Każdy rodzic powinien być świadomy tego, że wraz z posłaniem dziecka do przedszkola, będzie ono musiało przejść przez wiele chorób. Co więcej, nie można tej sytuacji demonizować, ani też za

Ciąża i Dziecko 0 Komentarz

Spokój i bezpieczeństwo – przygotuj się na swoją pierwszą wizytę u ginekologa w ciąży

Przygotowanie do pierwszej wizyty u ginekologa w ciąży może być stresujące, zwłaszcza jeśli to Twoje pierwsze doświadczenie z ciążą. Warto jednak pamiętać, że to kluczowy krok w zapewnieniu zdrowia zarówno

Ciąża i Dziecko 3 komentarze

Zespół Downa – jak wyposażyć sypialnię malca

Aranżacja sypialni dla naszej pociechy to zawsze ogromna radość zarówno dla niej samej, jak i rodziców. Wybieranie słodkich poduszek, funkcjonalnych mebli czy kolorowych dodatków przeważnie opiera się na guście dorosłych

Ciąża i Dziecko 4 komentarze

Zespół downa – jaka szkoła będzie najlepsza dla dziecka?

Zespół Downa, czyli trisomia chromosomu 21, czyli zespół wad wrodzonych, to schorzenie, które jest zawsze bardzo dużym obowiązkiem dla rodziców. Zależnie od stopnia upośledzenia umysłowego przede wszystkim osoby z zespołem

Ciąża i Dziecko 3 komentarze

Wiek rodziców a zespół Downa

95% osób z zespołem Downa ma tak zwaną prostą trisomię 21 chromosomu. Postać ta nie jest dziedziczna, lecz to właśnie ona jest powiązana z wiekiem matki – Inne postaci –

Ciąża i Dziecko 2 komentarze

Rodzina, szkoła i poza domem. Jak pomóc dziecku z zespołem Touretta

Zespół Tourette’a rzadko kiedy posiada nasilone objawy. Jeśli chodzi więc o te o mniejszej intensywności, chorym nie podaje się środków farmakologicznych. Wystarczająca okazuje się psychoterapia, terapia behawioralna, ale przede wszystkim

Ciąża i Dziecko 8 komentarzy

Choroba Taya-Sachsa (postać niemowlęca)

Choroba Taya-Sachsa to bardzo rzadko występująca w populacji ogólnej choroba spichrzeniowa. W jej przebiegu dochodzi do nieprawidłowego gromadzenia się gangliozydu GM2 komórkach mózgowych, co doprowadza do zaburzeń rozwojowych i neurologicznych.

Ciąża i Dziecko 4 komentarze

Aroganckie i nieposłuszne dziecko. Co robić?

Dziecko, które zachowuje się arogancko wobec osób starszych, jest prawdziwym ciosem dla rodziców. Zwykle bardzo mocno to przeżywają zwłaszcza, gdy chodzi o dziecko starsze niż w wieku przedszkolnym. Ciągłe mówienie

Ciąża i Dziecko 8 komentarzy

Przyczyny, objawy i leczenie pieluszkowego zapalenia skóry

Pieluszkowe zapalenie skóry jest popularną dolegliwością dotykającą małe dzieci. Jej pojawianie się wiąże się z faktem, że delikatna skóra malucha jest nieustannie narażona na kontakt z czynnikami drażniącymi zawartymi w

Ciąża i Dziecko 4 komentarze

Wspólny kalendarz rodzinny pozwala uporządkować plany i obowiązki każdej osoby

Planowanie zajęć i obowiązków ułatwia rodzicom codzienną logistykę, pozwala uniknąć konfliktów, a dzieci uczy dyscypliny i samodzielności. Warto więc wykształcić taki nawyk wśród swoich najbliższych. Specjalny organizer może bowiem stać się rodzinnym

Ciąża i Dziecko 5 komentarzy

Jak uśpić niemowlaka?

Sen to kluczowy element rozwoju każdego dziecka. Niestety, nie zawsze zdarza się tak, że maluch zaśnie od razu – niekiedy czynność ta zajmuje rodzicom nawet kilka godzin. Jak zatem skutecznie

Ciąża i Dziecko 6 komentarzy

Wyznaczanie obowiązków dzieciom

Dostatecznie wielu rodziców nie wymaga od własnych dzieci udziału w codziennych obowiązkach domowych. Robią to w przekonaniu, że poradzą sobie zdecydowanie lepiej, a co więcej, nie będą przysparzać dziecku dodatkowych

Ciąża i Dziecko 8 komentarzy

Kołdry obciążeniowe w terapii mózgowego porażenia dziecięcego

Niektóre uszkodzenia powstałe w wyniku mózgowego porażenia dziecięcego są nieodwracalne. Pozostałe można łagodzić za pomocą terapii, stymulującej psychofizyczny rozwój dziecka. Jej skutecznym wsparciem jest kołdra obciążeniowa. Mózgowe porażenie dziecięce trudno

Ciąża i Dziecko 5 komentarzy

Bezsenność u dzieci

Sen odgrywa szczególnie ważną rolę u najmłodszych dzieci, jako że jest niezbędny do ich fizycznego i psychicznego rozwoju. Problemy zasypianiem dotyczą w dużej mierze maluchów z problemami zdrowotnymi z pogranicza

1 Komentarz

  1. Basia
    22 listopada, 21:39 Odpowiedz
    Tyle różnych chorób dotyka niewinne dzieci. Dobrze że medycyna postępuje i coraz więcej wiemy o tych chorobskach oraz potrafimy je leczyc

Zostaw odpowiedź