Autyzm dziecięcy
Autyzm dziecięcy (syn. zespół Kannera, ang. childhood autism, łac. autismus infantum; F84.0) jest całościowym zaburzeniem rozwoju. Najczęściej jest rozpoznawany u dzieci, a jego rozpowszechnienie oszacowano na: 1: 1000 zdrowych dzieci. Uważa się że 1 na 250 dzieci ma łagodne objawy autystyczne. Autyzm częściej dotyczy chłopców, a stosunek ich liczby do liczby dziewczynek wynosi 3-5 : 1. Diagnozę autyzmu można postawić już w wieku 3-4 lat, choć istnieją badania sugerujące możliwość prognozowania autyzmu u młodszego rodzeństwa dzieci z zaburzeniami autystycznymi na podstawie zmian w obrębie mózgu uwidacznianych w badaniu rezonansowym.
Przyczyny autyzmu
Etiologia autyzmu jest niejasna. Brane są pod uwagę następujące teorie przyczyn:
- genetyczne – mutacje genów na chromosomach: 3, 4, 7, 11, 16 i 17; u 2-3% populacji osób z zaburzeniami autystycznymi występuje mutacja genu FMR1, związana z zespołem łamliwego X; mutacja genu ADA2; autyzm jest objawem towarzyszącym w fenyloketonurii i stwardnieniu guzowatym,
- immunologiczne (hipoteza matczynych przeciwciał przeciw tkance nerwowej płodu),
- przedurodzeniowe (niedotlenienie płodu, krwawienia ciążowe, cukrzyca ciężarnych, opóźniony rozwój płodu, konflikt serologiczny),
- okołoporodowe (niska masa urodzeniowa, uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, wysoki poziom bilirubiny u noworodka),
- infekcyjne np. infekcja grzybicza układu nerwowego dziecka, przebycie różyczki,
- hipoteza „teorii umysłu” – brak zdolności do myślenia o psychice własnej i przewidywania zachowań drugiego człowieka,
- późny wiek ojca w momencie spłodzenia dziecka, również późny wiek matki,
- dziecko z pierwszej ciąży.
Do tej pory nie wykazano związku szczepień przeciwko odrze, śwince i różyczce z wystąpieniem objawów autyzmu.
Triada objawów autyzmu
Autyzm nie przebiega tak samo u wszystkich osób. Występuje duża różnorodność objawów i ich zmienne nasilenie. Triada autystyczna to pogrupowane i usystematyzowane zaburzenia najczęściej notowane u dzieci. Zaliczamy do nich: upośledzenie funkcji społecznych, utrudnienia w komunikacji oraz zawężone, stereotypowe zachowania i zainteresowania. Autyzm podejrzewamy jeżeli jedno ze wspomnianych zaburzeń pojawia się w pierwszych 36 miesiącach życia dziecka.
-
Upośledzenie funkcji społecznych może przejawiać się w:
- nikłej potrzebie bliskości i niezdolności do okazywania uczuć,
- trudnych relacjach emocjonalnych z rodzicami i opiekunami, możliwość wykorzystywania ich do osiągania swoich celów np. zdobycia książki, zabawki,
- problemach w komunikacji niewerbalnej (nie patrzy w oczy podczas rozmowy, „puste spojrzenie”, „obcość”, zobojętnienie),
- braku umiejętności uczestniczenia we wspólnych zabawach z rówieśnikami, separowanie się,
- zaburzeniach instynktu samozachowawczego, częste gubienie się, odłączanie od grupy lub opiekuna,
- braku zainteresowania potrzebami innych; najważniejsze są potrzeby własne, a brak ich zaspokojenia prowadzi do zachowań agresywnych,
-
Upośledzenie komunikacji obserwowane jako:
- trudności w komunikacji werbalnej np. opóźnienia w przyswajaniu języka a nawet całkowita niemożność mówienia, brak ekspresji, dobór nieodpowiednich słów,
- niedostosowywanie uczuć do tematu rozmowy, echolalia (kilkakrotne powtarzanie zasłyszanych już słówek, fraz pochodzących z bajek, reklam, rozmów, piosenek)
- opory w zainicjowaniu rozmowy i jej podtrzymaniu,
- brak umiejętności naśladowania figur oraz nieumiejętność zabaw inscenizujących, ożywionych np. w dom.
- Zawężone, stereotypowe zachowania i zainteresowania:
- wykonywanie jedynie znanych, prostych, wyuczonych niemal rytualnych ruchów,
- nieodparta chęć (interpretowana jako nadzwyczajna zdolność) praktykowania nietypowych zadań np. uczenie się dat historycznych, rozkładów jazdy, parametrów środowiska itp.,
- wielokrotne układanie zabawek w rzędzie, stukanie zabawkami; brak zainteresowania zabawkami w sposób funkcjonalny, pomimo wcześniejszej demonstracji,
- stereotypowe ruchy ciała np. klaskanie, kiwanie, bezustanne chodzenie, fascynacja jakimś przedmiotem.
U osób z autyzmem występują też inne problemy psychiczne jak skłonność do samouszkodzenia ciała np. celowe ranienie się, które przynosi poczucie ulgi, rozładowania napięcia. Większość dzieci doświadcza trudności w nauce lub jest niepełnosprawna intelektualnie i wymaga troskliwej opieki. Trzeba mieć też na uwadze, że u około 25% dzieci z autyzmem występuje padaczka.
Diagnostyka autyzmu
Pediatra podejrzewając u dziecka autyzm, powinien skierować je na konsultację specjalistyczną. Najlepiej gdy lekarzem diagnozującym jest psychiatra dziecięcy. Jest to trudny i czasochłonny proces, wymagający szerokiej wiedzy z zakresu psychiatrii dzieci. Autyzm bowiem musi zostać odróżniony od takich chorób jak: schizofrenia, inne całościowe zaburzenia rozwoju (m.in. zespół Aspergera, zespół Retta lub Hellera), choroby genetyczne czy niepełnosprawność intelektualna. W celu diagnostycznym przeprowadzany jest wywiad lekarski, badanie psychiatryczne, testy psychologiczne, a także badania układu nerwowego np. EEG i rezonans magnetyczny głowy oraz badania biochemiczne krwi.
Terapia autyzmu
Istotne jest wczesne postawienie trafnej diagnozy oraz szybkie wdrożenie terapii, co zwiększy szanse na poprawę rozwoju mowy, umiejętności społecznych, zachowania i osłabienie stereotypii ruchowych.
Terapia autyzmu odbywa się we współpracy pacjenta, jego rodziny, psychiatry, psychoterapeuty, terapeutów zajęciowych, pedagogów i psychologów.
Podczas terapii dziecko przechodzi „trening” prawidłowej komunikacji werbalnej, okazywania uczuć, wyrażania swoich myśli, podejmowania aktywności społecznej, a nawet wykonywania obowiązków domowych i uczestnictwa w normalnej zabawie. Dzieci z autyzmem mogą podjąć naukę w szkole integracyjnej.
Jako osoby dorosłe rzadko są tak samodzielne, by założyć rodzinę i pracować zawodowo, zatem wymagają stałej opieki. Jeżeli dziecko staje się bardziej agresywne, co nasila się z wiekiem, wówczas rozważa się zastosowanie leków uspokajających i uczestnictwo w odpowiedniej terapii.
Może to Ci się spodoba
Kołdry obciążeniowe w terapii mózgowego porażenia dziecięcego
Niektóre uszkodzenia powstałe w wyniku mózgowego porażenia dziecięcego są nieodwracalne. Pozostałe można łagodzić za pomocą terapii, stymulującej psychofizyczny rozwój dziecka. Jej skutecznym wsparciem jest kołdra obciążeniowa. Mózgowe porażenie dziecięce trudno
Jak pomagać dziecku z Zespołem Tourette’a?
Zespół Tourette’a jest zaburzeniem o podłożu neurologicznym, które polega na wykonywaniu częstych i niekontrolowanych tików. Pojawieniu się Zespołu Tourette’a nie są winni ani rodzice, ani dzieci. Ci pierwsi nie powinni
Mucosolvan mini na ratunek małym dzieciom
Kaszel może być bardzo męczącą dolegliwością, która znacząco zaburza nasze codzienne funkcjonowanie. Niedogodności z nim związane jeszcze trudniej znieść dzieciom, które nie mają odpowiedniego wykształconego odruchu kasłania lub sił, by
Brzydkie słowa u dzieci. Jak sobie radzić?
Nie wszystkie złe zachowania u dzieci wywodzą się z tego, że są one niegrzeczne czy nieposłuszne. Wiele z tych zachowań jest działaniem pod wpływem emocji, a niejednokrotnie dzieci nie są
Wyprawka dla noworodka
Kompletowanie wyprawki dla noworodka to często nie lada wyzwanie dla przyszłych rodziców, zwłaszcza tych, którzy spodziewają się pierwszego potomka. Tego typu zakupy warto dobrze zaplanować i udać się na nie
Na czym polega wychowanie dzieci?
Warto pamiętać, że dzieci dobrze wychowane, a więc jednocześnie przystosowane do życia mają pozytywne nastawienie do innych. Co za tym idzie, potrafią jasno wyrazić swoje życzenia, bronić własnych praw, nie
Zanieczyszczenie powietrza – jak chronić przed nim dzieci?
Zanieczyszczenie powietrza zostało określone przez WHO jako największe środowiskowe zagrożenie dla ludzkiego zdrowia[1] – dzieci w najmniejszym stopniu przyczyniają się do jego powstawania, ale to właśnie one są bardziej narażonej na
Mózgowe porażenie dziecięce
Mózgowym porażeniem dziecięcym (łac. paralysis cerebralis infantum, PCI, choroba Little’a, MPD) nazywamy zespół zaburzeń neurologicznych, który wynika z uszkodzenia mózgu w okresie prenatalnym, okołoporodowym lub pourodzeniowym. Jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności
Codzienność dziecka z zespołem Downa
Zespół Downa to nic innego, jak intelektualna i fizyczna niepełnosprawność. Może występować zarówno w stopniu lekkim, jak i ciężkim, co znacznie determinuje całe życie osoby dotkniętej tym zespołem. Dziecko z
Rodzina, szkoła i poza domem. Jak pomóc dziecku z zespołem Touretta
Zespół Tourette’a rzadko kiedy posiada nasilone objawy. Jeśli chodzi więc o te o mniejszej intensywności, chorym nie podaje się środków farmakologicznych. Wystarczająca okazuje się psychoterapia, terapia behawioralna, ale przede wszystkim
Botulizm dziecięcy – Czym jest, jakie objawy i leczenie?
Botulizm dziecięcy jest stanem chorobowym występującym na ogół u niemowląt. Rozwija się po spożyciu miodu, który zawiera przetrwalniki toksyny botulinowej, czyli jadu kiełbasianego. Objawami wskazującymi na botulizm są zaparcia, wiotkość
Badania prenatalne w diagnostyce zespołu Downa
Zespół Downa jest jednym z najcięższych uszkodzeń płodu. W związku z tym, niezbędne jest wykonywanie w ciąży badań prenatalnych mających na celu między innymi wykrycie tego zaburzenia. Pierwszy etap stanowią
Dziecko w przedszkolu. Jak dbać o jego zdrowie?
Każdy rodzic powinien być świadomy tego, że wraz z posłaniem dziecka do przedszkola, będzie ono musiało przejść przez wiele chorób. Co więcej, nie można tej sytuacji demonizować, ani też za
Jaki olej dla dziecka, niemowlaka i dlaczego warto wprowadzić go do diety?
Tłuszcze są niezwykle ważnym składnikiem odżywczym, którego nie powinno zabraknąć w diecie dziecka już od samego początku. Zdrowy tłuszcz pomaga w rozwoju układu nerwowego, wspomaga prawidłowe widzenie oraz odporność. Warto
Olej z czarnuszki na alergię, walka z alergią nie musi być ciężka
Nasze dzieci bardzo często borykają się z różnego rodzaju alergiami. Tak naprawdę w dzisiejszych czasach większość osób ma alergię na coś, gdyż wynika to po prostu z faktu, że mamy
2 komentarze
Emma
28 listopada, 15:58Agata W.
08 grudnia, 14:41