Bulimia – żarłoczność psychiczna. Przyczyny, objawy i leczenie
Żarłoczność psychiczna i anoreksja to dwa najczęściej występujące zaburzenia odżywiania. Bulimię charakteryzuje występowanie okresów nadmiernego objadania się, po których osoba podejmuje aktywności zmierzające do redukcji masy ciała np. prowokowanie wymiotów, wdrożenie restrykcyjnej diety lub treningu fizycznego. Podobnie jak anoreksja, bulimia doprowadza do obniżenia jakości życia, cierpień psychicznych oraz izolacji społecznej. Warto zaznaczyć, że z bulimią częściej zmagają się kobiety, zwykle w drugiej dekadzie życia. Postępowanie terapeutyczne skupia się na psychoterapii i na ogół jest ono skuteczne.
Bulimia w liczbach
Bulimia może się rozwinąć u 2% kobiet. Zachorowalność w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości została oszacowana dla kobiet na: 29 : 100 000, a także dla mężczyzn: 1 : 100 000. Jej pierwsze objawy są obserwowane między 18., a 25. rokiem życia, a więc później niż w przypadku jadłowstrętu psychicznego. Nieleczona bulimia może utrzymywać się przez długie lata – nawet do 40. roku życia. Stwierdzono zwiększoną podatność na bulimię u osób przesadnie dbających o swój wygląd oraz tych, które natrętnie uprawiają sporty. Napady żarłoczności mogą pojawiać się nawet kilka razy w tygodniu.
Przyczyny bulimii
Podobnie jak w przypadku anoreksji, tak i w przypadku bulimii, dokładna etiologia zaburzenia nie została jednoznacznie określona. Bulimię mogą wyzwalać następujące czynniki:
- genetyczne (zmiany na ramieniu krótkim chromosomu 10, zaburzenia odżywiania i nastroju w rodzinie, występowanie rodzinnej otyłości ),
- nieprawidłowa aktywność serotoninergiczna,
- osobowościowe (labilność emocjonalna, podatność na stres),
- rodzinne (nieprawidłowe kontakty w rodzinie),
- społeczno-kulturowe (nadmiernie promowany kult szczupłej sylwetki).
Objawy zaburzenia
Głównym objawem bulimii są epizody objadania się dużą ilością pokarmu w krótkim czasie. Osoba czuje, że traci nad jedzeniem kontrolę, co też skutkuje poczuciem wstydu i maskowania problemu np. objadanie się nocą lub w samotności. Epizod może występować po okresie nałożonej samodzielnie na siebie restrykcji.
Po okresie objadania, aby zapobiec nadwadze i poprawić swoją samoocenę, osoba z bulimią podejmuje zachowania przeczyszczające. Prowokuje wymioty, stosuje leki przeczyszczające i moczopędne, niejednokrotnie w dużych dawkach, a także środki hamujące apetyt. Niektórzy podejmują się też forsownych treningów sportowych.
Co istotne, osoba z bulimią uzależnia swoją samoocenę od swojego wyglądu zewnętrznego i masy ciała. Warto zaznaczyć, że w przeciwieństwie do anoreksji, masa ciała pacjentek mieści się w normie i nie ulega drastycznym zmianom, ani w kierunku otyłości, ani w kierunku wychudzenia.
Nieleczona bulimia skutkuje wystąpieniem powikłań, do których zaliczają się: odwodnienie i zaburzenia elektrolitowe, ubytki szkliwa, powiększenie ślinianek, uszkodzenia śluzówki jamy ustnej, gardła i przełyku, pęknięcie przełyku z powodu nadmiernych wymiotów, uporczywe zaparcia i biegunki spowodowane stosowaniem preparatów przeczyszczających, a także trudności z zajściem w ciążę i zaburzenia cyklu miesiączkowego.
Postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne
Postawienie diagnozy opiera się na zebraniu wywiadu od pacjenta oraz wyniku badania psychiatrycznego. Niekiedy wywiad zbierany jest jeszcze od rodziny, o ile ta zna problem pacjenta. Ułatwieniem dla lekarzy diagnozujących bulimię u pacjenta są kryteria zaburzenia wg Klasyfikacji ICD-10:
A. Nawracające epizody przejadania się (co najmniej dwa razy tygodniowo w ciągu 3 miesięcy), w czasie których w krótkim okresie spożywane są duże ilości pokarmu.
B. Utrzymuje się uporczywa koncentracja na jedzeniu i silne pragnienie lub poczucie przymusu jedzenia (głód).
C. Pacjent usiłuje przeciwdziałać efektom „tycia” za pomocą jednej lub więcej z następujących metod:
- prowokowanie wymiotów,
- prowokowanie wydalania stolca,
- kolejne okresy głodowania,
- stosowanie: leków obniżających łaknienie, preparatów tarczycy, leków moczopędnych; w przypadku bulimii u chorych na cukrzycę, mogą bagatelizować leczenie insuliną.
Samoocena siebie jako osoby otyłej oraz zaburzający strach przed przytyciem (zwykle prowadzące do niedoboru masy ciała).
Klasyfikacja DSM-IV dzieli żarłoczność psychiczną na dwa typy:
- przeczyszczający – w którym osoba chora prowokuje wymioty, stosuje środki przeczyszczające i odwadniające,
- nieprzeczyszczający – polegający na „kompensowaniu” żarłoczności poprzez nadmierne treningi fizyczne.
Na ogół leczenie bulimii odbywa się w trybie ambulatoryjnym. Skupia wysiłki psychoterapeuty, psychiatry, dietetyka i w razie potrzeby – innych specjalistów. Kluczową formą leczenia osób z bulimią jest psychoterapia. Najwyższą skuteczność przypisuje się terapii poznawczo-behawioralnej, której celem jest nauczenie opanowania objawów żarłoczności oraz zmiana postrzegania swojego ciała przez pryzmat wagi. W razie potrzeby wdrażane są także leki hamujące apetyt, przeciwdepresyjne, czy przeciwlękowe. Hospitalizacje są wskazane w razie groźnych powikłań nieleczonej bulimii np. arytmie związane z zaburzeniami elektrolitowymi oraz pęknięcie ściany przełyku.
Wdrożenie psychoterapii u wielu osób szybko przynosi poprawę funkcjonowania psychicznego i kontrolę objawów żarłoczności. Nieocenione jest także wsparcie bliskich i życzliwych osób, przy których osoba z bulimią czuje się dobrze.
Może to Ci się spodoba
Diagnostyka padaczki- leczenie
Diagnostyka padaczki, poza szczegółowym wywiadem, obejmować może także szereg różnego rodzaju badań. Poniżej kilka słów na temat każdego z nich. Badania laboratoryjne Diagnozując padaczkę, niezbędne będzie wykonanie zarówno podstawowych, jak
Odra – co to? Objawy, czy i jak długo zaraża? Leczenie
Z odrą już prawie nie spotykamy się w Polsce, dzięki wprowadzonej szczepionce MMR, działającej przeciwko trzem chorobom wieku dziecięcego- śwince, różyczce i odrze właśnie. Szczepionkę tą podaje się dzieciom między
Mukopolisacharydozy – Co to jest i jak leczyć?
Mukopolisacharydozy (ang. Mucopolysaccharidoses, MPS) to grupa dziedzicznych zaburzeń metabolizmu mukopolisacharydów (długołańcuchowych cząsteczek cukrowych należących do grupy glikozaminoglikanów – GAG), spowodowanych mutacjami różnych genów. Zwykle są przekazywane w sposób autosomalny recesywny.
Zapalenie ucha – co to? Objawy, ile trwa i jak leczyć?
Zapalenie ucha to choroba, która najczęściej dotyka dzieci. Może przybierać trzy różne postaci, w zależności od miejsca, w którym w narządzie słuchu toczy się stan zapalny. Zapalenie ucha – co
Zespół Tourette’a – na czym polega i jak wygląda leczenie?
Nerwowe powtarzanie tej samej czynności, niekontrolowane tiki, wulgarne przekleństwa rzucane w przestrzeń lub do konkretnej osoby. Podskakiwanie, powtarzalne grymasy, dotykanie innych osób. To jedne z najczęstszych objawów zespołu Tourette’a. Pojawiają
Objawy, rozpoznanie i leczenie anginy u dzieci – poradnik
Angina jest chorobą, którą wywoływać mogą zarówno wirusy, jak i bakterie. Do typowych jej objawów zalicza się gorączkę, uczucie osłabienia i ból gardła. Anginę wywołują między innymi rynowirusy i wirus
Zapalenie stawów – jak sobie z nim radzić?
Zapalenia stawów utrudniają poruszanie się, przez co znacząco obniżają jakość życia chorego. Obok osteoartrozy, są jedną z najczęstszych chorób będącą przyczyną niepełnosprawności i kalectwa. Istnieją różnorodne odmiany zapaleń stawów, które
Biegunka – Jak leczyć biegunkę? Jakie przyczyny, rodzaje i objawy?
Biegunka jest zwykle objawem, nie chorobą, i definiuje się ją jako nietypową częstość lub płynność stolca. Normalnie, ludzie mają od jednego do trzech stolców dziennie, ale z biegunką, stolce są
Glikogenozy – choroby spichrzeniowe glikogenu
Glikogen to polisacharyd zbudowany z wielu cząsteczek glukozy. Jest to forma zmagazynowania glukozy w wątrobie i mięśniach człowieka. Glukoza jest źródłem energii dla całego organizmu i jest dostarczana z pożywieniem.
Stan padaczkowy
W leczeniu stanu padaczkowego kluczową rolę odgrywa eliminacja prawdopodobnej jego przyczyny. Równie ważne jest farmakologiczne jego przerwanie, a także ochrona podstawowych parametrów życiowych i ich obserwacja. Zadbać należy tutaj o
Czym jest padaczka Rolanda?
Padaczka Rolanda to jedna z najpopularniejszych padaczek u najmłodszych. Częstotliwość jej występowania szacuje się na 1:5000 dzieci do 15 roku życia. Odpowiada ona za około 15% wszystkich zaburzeń napadowych u
Jadłowstręt psychiczny, czyli anoreksja – Przyczyny, objawy i leczenie
Jednym z lepiej poznanych zaburzeń odżywiania jest jadłowstręt psychiczny. Polega na odczuwaniu braku łaknienia, czego skutkiem jest zaniechanie przyjmowania posiłków. Pierwsze oznaki zaburzenia obserwowane są w okresie dojrzewania, około 14-18
Galaktozemia – zaburzenie metabolizowania cukru mlecznego
Galaktozemia jest wrodzonym zaburzeniem metabolicznym, które polega na braku zdolności organizmu do przetwarzania cukru mlecznego, czyli galaktozy. Choroba występuje rzadko, a jej objawy są widoczne już we wczesnym okresie życia,
Angina – Co to jest? Objawy, choroba i leczenie Anginy
Zapalenie migdałków podniebiennych, potocznie zwane anginą wywoływane jest najczęściej przez bakterie, lecz może też być wynikiem infekcji wirusowej. To bardzo częsta choroba układu oddechowego. Jednym z jej objawów jest biały
Choroba Taya-Sachsa (postać niemowlęca)
Choroba Taya-Sachsa to bardzo rzadko występująca w populacji ogólnej choroba spichrzeniowa. W jej przebiegu dochodzi do nieprawidłowego gromadzenia się gangliozydu GM2 komórkach mózgowych, co doprowadza do zaburzeń rozwojowych i neurologicznych.
2 komentarze
Olek
25 listopada, 16:19Zibi
13 grudnia, 12:33