Bulimia – żarłoczność psychiczna. Przyczyny, objawy i leczenie

Bulimia – żarłoczność psychiczna. Przyczyny, objawy i leczenie

Żarłoczność psychiczna i anoreksja to dwa najczęściej występujące zaburzenia odżywiania. Bulimię charakteryzuje występowanie okresów nadmiernego objadania się, po których osoba podejmuje aktywności zmierzające do redukcji masy ciała np. prowokowanie wymiotów, wdrożenie restrykcyjnej diety lub treningu fizycznego. Podobnie jak anoreksja, bulimia doprowadza do obniżenia jakości życia, cierpień psychicznych oraz izolacji społecznej. Warto zaznaczyć, że z bulimią częściej zmagają się kobiety, zwykle w drugiej dekadzie życia. Postępowanie terapeutyczne skupia się na psychoterapii i na ogół jest ono skuteczne.

Bulimia w liczbach

Bulimia może się rozwinąć u 2% kobiet. Zachorowalność w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości została oszacowana dla kobiet na: 29 : 100 000, a także dla mężczyzn: 1 : 100 000. Jej pierwsze objawy są obserwowane między 18., a 25. rokiem życia, a więc później niż w przypadku jadłowstrętu psychicznego. Nieleczona bulimia może utrzymywać się przez długie lata – nawet do 40. roku życia. Stwierdzono zwiększoną podatność na bulimię u osób przesadnie dbających o swój wygląd oraz tych, które natrętnie uprawiają sporty. Napady żarłoczności mogą pojawiać się nawet kilka razy w tygodniu.

Przyczyny bulimii

Podobnie jak w przypadku anoreksji, tak i w przypadku bulimii, dokładna etiologia zaburzenia nie została jednoznacznie określona. Bulimię mogą wyzwalać następujące czynniki:

  • genetyczne (zmiany na ramieniu krótkim chromosomu 10, zaburzenia odżywiania i nastroju w rodzinie, występowanie rodzinnej otyłości ),

  • nieprawidłowa aktywność serotoninergiczna,

  • osobowościowe (labilność emocjonalna, podatność na stres),

  • rodzinne (nieprawidłowe kontakty w rodzinie),

  • społeczno-kulturowe (nadmiernie promowany kult szczupłej sylwetki).

Objawy zaburzenia

Głównym objawem bulimii są epizody objadania się dużą ilością pokarmu w krótkim czasie. Osoba czuje, że traci nad jedzeniem kontrolę, co też skutkuje poczuciem wstydu i maskowania problemu np. objadanie się nocą lub w samotności. Epizod może występować po okresie nałożonej samodzielnie na siebie restrykcji.

Po okresie objadania, aby zapobiec nadwadze i poprawić swoją samoocenę, osoba z bulimią podejmuje zachowania przeczyszczające. Prowokuje wymioty, stosuje leki przeczyszczające i moczopędne, niejednokrotnie w dużych dawkach, a także środki hamujące apetyt. Niektórzy podejmują się też forsownych treningów sportowych.

bulimia objawy

Co istotne, osoba z bulimią uzależnia swoją samoocenę od swojego wyglądu zewnętrznego i masy ciała. Warto zaznaczyć, że w przeciwieństwie do anoreksji, masa ciała pacjentek mieści się w normie i nie ulega drastycznym zmianom, ani w kierunku otyłości, ani w kierunku wychudzenia.

Nieleczona bulimia skutkuje wystąpieniem powikłań, do których zaliczają się: odwodnienie i zaburzenia elektrolitowe, ubytki szkliwa, powiększenie ślinianek, uszkodzenia śluzówki jamy ustnej, gardła i przełyku, pęknięcie przełyku z powodu nadmiernych wymiotów, uporczywe zaparcia i biegunki spowodowane stosowaniem preparatów przeczyszczających, a także trudności z zajściem w ciążę i zaburzenia cyklu miesiączkowego.

Postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne

Postawienie diagnozy opiera się na zebraniu wywiadu od pacjenta oraz wyniku badania psychiatrycznego. Niekiedy wywiad zbierany jest jeszcze od rodziny, o ile ta zna problem pacjenta. Ułatwieniem dla lekarzy diagnozujących bulimię u pacjenta są kryteria zaburzenia wg Klasyfikacji ICD-10:

A. Nawracające epizody przejadania się (co najmniej dwa razy tygodniowo w ciągu 3 miesięcy), w czasie których w krótkim okresie spożywane są duże ilości pokarmu.

B. Utrzymuje się uporczywa koncentracja na jedzeniu i silne pragnienie lub poczucie przymusu jedzenia (głód).

C. Pacjent usiłuje przeciwdziałać efektom „tycia” za pomocą jednej lub więcej z następujących metod:

  • prowokowanie wymiotów,

  • prowokowanie wydalania stolca,

  • kolejne okresy głodowania,

  • stosowanie: leków obniżających łaknienie, preparatów tarczycy, leków moczopędnych; w przypadku bulimii u chorych na cukrzycę, mogą bagatelizować leczenie insuliną.

Samoocena siebie jako osoby otyłej oraz zaburzający strach przed przytyciem (zwykle prowadzące do niedoboru masy ciała).

Klasyfikacja DSM-IV dzieli żarłoczność psychiczną na dwa typy:

  • przeczyszczający – w którym osoba chora prowokuje wymioty, stosuje środki przeczyszczające i odwadniające,

  • nieprzeczyszczający – polegający na „kompensowaniu” żarłoczności poprzez nadmierne treningi fizyczne.

Na ogół leczenie bulimii odbywa się w trybie ambulatoryjnym. Skupia wysiłki psychoterapeuty, psychiatry, dietetyka i w razie potrzeby – innych specjalistów. Kluczową formą leczenia osób z bulimią jest psychoterapia. Najwyższą skuteczność przypisuje się terapii poznawczo-behawioralnej, której celem jest nauczenie opanowania objawów żarłoczności oraz zmiana postrzegania swojego ciała przez pryzmat wagi. W razie potrzeby wdrażane są także leki hamujące apetyt, przeciwdepresyjne, czy przeciwlękowe. Hospitalizacje są wskazane w razie groźnych powikłań nieleczonej bulimii np. arytmie związane z zaburzeniami elektrolitowymi oraz pęknięcie ściany przełyku.

Wdrożenie psychoterapii u wielu osób szybko przynosi poprawę funkcjonowania psychicznego i kontrolę objawów żarłoczności. Nieocenione jest także wsparcie bliskich i życzliwych osób, przy których osoba z bulimią czuje się dobrze.

Poprzedni Stosowanie konopnych olejków CBD w ciąży
Następny Wodogłowie u dzieci - Przyczyny, objawy i diagnostyka

Może to Ci się spodoba

Choroby od A do Z 2 komentarze

Zespół Tourette’a – na czym polega i jak wygląda leczenie?

Nerwowe powtarzanie tej samej czynności, niekontrolowane tiki, wulgarne przekleństwa rzucane w przestrzeń lub do konkretnej osoby. Podskakiwanie, powtarzalne grymasy, dotykanie innych osób. To jedne z najczęstszych objawów zespołu Tourette’a. Pojawiają

Zdrowie 2 komentarze

Mukopolisacharydozy – Co to jest i jak leczyć?

Mukopolisacharydozy (ang. Mucopolysaccharidoses, MPS) to grupa dziedzicznych zaburzeń metabolizmu mukopolisacharydów (długołańcuchowych cząsteczek cukrowych należących do grupy glikozaminoglikanów – GAG), spowodowanych mutacjami różnych genów. Zwykle są przekazywane w sposób autosomalny recesywny.

Choroby od A do Z 1 Komentarz

Stwardnienie rozsiane – co to jest? Przyczyny, objawy i leczenie

Jest to choroba układu nerwowego, która polega na upośledzeniu przekazywanych impulsów nerwowych. Niestety, choroba ta doprowadza do inwalidztwa. Co to jest stwardnienie rozsiane? W ostatnim czasie coraz więcej osób zapada

Choroby od A do Z 1 Komentarz

Wodogłowie u dzieci – Przyczyny, objawy i diagnostyka

Wodogłowie (łac. hydrocephalus) to nabyte lub wrodzone gromadzenie się płynu mózgowo-rdzeniowego w komorach mózgu. Mechanizm wady polega na utrudnieniu odpływu płynu (wodogłowie niekomunikujące), bądź zaburzeniu jego wchłaniania w układzie komorowym

Choroby od A do Z 2 komentarze

Padaczka. Choroba społeczna

Na padaczkę choruje 1 % populacji na świecie, co daje 50 mln osób. Z tego powodu to zaburzenie zalicza się do chorób społecznych. Nawet co dziesiąta osoba może raz w

Ciąża i Dziecko 3 komentarze

Noworodek z zespołem Downa

W poprzednim tekście skupiliśmy się na wyglądzie oczu, ust, zębów oraz nosa niemowlaków z zespołem Downa. Czym jeszcze charakteryzują się maluchy cierpiące na trisomię 21 chromosomu? Uszy – w przypadku

Choroby od A do Z 1 Komentarz

Czym jest Zespół Westa – Objawy, diagnostyka i leczenie

Zespół Westa (ang. West syndrome) to rzadko występująca postać encefalopatii padaczkowej. Polega na pojawianiu się napadów padaczkowych, które są opisywane jako „zgięciowe” lub typu „ukłonu ludzi wschodu”. Padaczką nazywamy zespół

Choroby od A do Z 2 komentarze

Borelioza – objawy, co to jest? Jakie badania i leczenie?

Należy do najpopularniejszych chorób przenoszonych przez kleszcze. Każdego roku wiele tysięcy osób w Polsce zostaje zakażonych tą chorobą, jednak nie wszystkie są objęte właściwym postępowaniem medycznym. Co to jest borelioza?

Zdrowe Oleje 5 komentarzy

Olej z czarnuszki na choroby autoimmunologiczne

Często walczymy z różnymi chorobami. Jesteśmy bombardowani z różnych stron lekarstwami na wszystko. Na świecie znajdzie się naprawdę wielu ludzi, którzy mają problemy z chorobami autoimmunologicznymi, które bardzo mocno uprzykrzają

Choroby od A do Z 1 Komentarz

Mukowiscydoza – co to? Objawy, kiedy się ujawnia, długość życia?

Choroba zaliczana jest do jednych z najczęściej pojawiających się u człowieka. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że jest to przypadłość genetyczna. Odpowiedzialna jest za nią pewna mutacja w genie, który

Zdrowie 4 komentarze

Glikogenozy – choroby spichrzeniowe glikogenu

Glikogen to polisacharyd zbudowany z wielu cząsteczek glukozy. Jest to forma zmagazynowania glukozy w wątrobie i mięśniach człowieka. Glukoza jest źródłem energii dla całego organizmu i jest dostarczana z pożywieniem.

Choroby od A do Z 1 Komentarz

Stan padaczkowy

W leczeniu stanu padaczkowego kluczową rolę odgrywa eliminacja prawdopodobnej jego przyczyny. Równie ważne jest farmakologiczne jego przerwanie, a także ochrona podstawowych parametrów życiowych i ich obserwacja. Zadbać należy tutaj o

Zdrowie 0 Komentarz

Łojotokowe zapalenie skóry głowy – czym jest i czy da się go wyleczyć?

Łojotokowe zapalenie skóry głowy to przewlekła, zapalna choroba dermatologiczna, która może wystąpić u każdego, niezależnie od wieku czy płci. Objawia się łuszcząco-rumieniowymi zmianami, które stanowią przede wszystkim problem natury estetycznej.

Choroby od A do Z 1 Komentarz

Odra – co to? Objawy, czy i jak długo zaraża? Leczenie

Z odrą już prawie nie spotykamy się w Polsce, dzięki wprowadzonej szczepionce MMR, działającej przeciwko trzem chorobom wieku dziecięcego- śwince, różyczce i odrze właśnie. Szczepionkę tą podaje się dzieciom między

Choroby od A do Z 1 Komentarz

Krztusiec – co to jest? Objawy i leczenie choroby

Krztusiec, inaczej koklusz to dość groźna choroba, na którą najczęściej zapadają dzieci w wieku od niemowlęcego, do lat czterech. Do zarażenia dochodzi najczęściej u noworodków w szpitalach, gdy nie są

2 komentarze

  1. Olek
    25 listopada, 16:19 Odpowiedz
    Mój tato choruje na bulimie i jest juz po 50tce. MA stresujaca prace i w dzien malo je... natomiast w nocy obzera sie strasznie.
  2. Zibi
    13 grudnia, 12:33 Odpowiedz
    wydaje mi sie ze takie choroby maja podloze w psychice i trzeba takim osobom mocno pomagac

Zostaw odpowiedź